کاتماندو

کاتماندو

به طور رسمی کلان شهر کاتماندو پایتخت نپال و پرجمعیت ترین شهر نپال با ۱.۵ میلیون نفر طبق آمار رسمی می باشد. پایتخت نپال در دره کاتماندو، دره ای بزرگ در فلات های مرتفع در مرکز نپال، در ارتفاع 1400 متری  واقع شده است.  این دره از نظر تاریخی "ماندالا نپال" نامیده می شد و خانه مردم نیوار، که یک تمدن در کوهپایه های هیمالیا بوده است به شمار می آید. کاتماندو،  پایتخت نپال سلطنتی و پادشاهی بود و میزبان  کاخ ها، عمارت ها و باغ های اشرافی حاکمان نپال بوده است. و از سال 2008 حکومت جمهوری نپال تاسیس شد. شهر کاتماندو،  سال‌ها مرکز تاریخ، هنر، فرهنگ و اقتصاد نپال بوده است.

این شهر در شمال غربی نپال و در نزدیکی ساحل هیمالیا واقع شده است و در دامنه کوه‌های آنابورنا و لنتانگ قرار دارد و دارای آب و هوایی معتدل است. در آنجا مردمی با فرهنگ و تقالید خاصی زندگی می‌کنند.

مردم کاتماندو از طریق صنایع دستی، بافت فرش، مجسمه‌سازی و خیاطی درآمد خود را تأمین می‌کنند. همچنین، برای تأمین درآمد، گردشگری نیز در این شهر بسیار مهم است و در طول سال، گردشگران زیادی به این شهر سفر می‌کنند تا با دیدن جاذبه‌های گردشگری و تاریخی، با فرهنگ و تاریخ این شهر آشنا شوند.

این شهر جمعیتی چند قومیتی با اکثریت هندو و بودایی دارد. همچنین این شهر پذیرای جشن های مذهبی و فرهنگی زیادی می باشد که بخش عمده ای از زندگی مردم ساکن در کاتماندو را تشکیل می دهد. گردشگری بخش مهمی از اقتصاد پایتخت نپال را تشکیل می دهدکه در سال 2013، کاتماندو در رتبه سوم در بین ده مقصد برتر سفر در جهان توسط تریپ ادوایزر قرار گرفت و در رتبه اول آسیا نیز بود و همچنان از مقاصد پرطرفدار گردشگری می باشد . این شهر دروازه هیمالیاهای نپال نامیده می شود و چندین مکان میراث جهانی یونسکو را در خود جای داده است: میدان دوربار Durbar، Swayambhunath سویام بونات، Boudhanath بودانات و Pashupatina   پاشوپاتانات. طبق گزارش بانک جهانی در سال 2010، دره کاتماندو سالانه 4 درصد رشد می‌کند و آن را به یکی از سریع‌ترین مناطق شهری در جنوب آسیا و اولین منطقه در نپال تبدیل نموده است که پایتخت نپال را با چالش‌های بی‌سابقه شهرنشینی سریع و مدرن‌سازی در یک کلان‌شهر مواجه کرده است.

مناطق تاریخی کاتماندو توسط زلزله 7.8 ریشتری در آوریل 2015 به شدت آسیب دیدند. تعدادی از ساختمان ها بازسازی شده اند و  برخی از آنها نیز هنوز در مرحله بازسازی هستند. شهر کاتماندو با تلاش خانواده‌های بازرگان نیوار به مهم‌ترین مرکز تجاری کشور تبدیل شد. در دهه 1970 ساخت جاده های جدید و گسترش خدمات هوایی در کاتماندو متمرکز شد و آن را به مرکز سیستم حمل و نقل ملی تبدیل کرد که قبل از آن محدود بودند به مسیرهای سخت و صعب العبور برای پیاده روی. بسیاری از مردم پایتخت نپال در زمین های اطراف شهر  به کشاورزی مشغول هستند. مسیر تجاری باستانی که بین هند و تبت برقرار بوده است  که از کاتماندو می کرده، و بناهای تاریخی شهر کاتماندو در طول قرن‌ها تحت تأثیر آیین‌های مذهبی هندو و بودایی قرار گرفته است. گنجینه معماری دره کاتماندو در هفت گروه معروف بناهای تاریخی و بناهای میراث جهانی یونسکو طبقه بندی شده است. در سال 2006 یونسکو این هفت گروه از بناهای تاریخی را به عنوان میراث جهانی در یونسکو به ثبت رسید. منطقه هفتگانه بناهای تاریخی مساحتی به وسعت 189 هکتار را پوشش می دهد و منطقه حائل آن به 2394 هکتار را پوشش می دهد.

کاتماندو از نظر تاریخی یکی از شهرهای قدیمی نپال محسوب می شود و دارای تاریخچه بسیار قدیمی است. این شهر در دوره‌های مختلف تحت تأثیر فرهنگ‌های مختلفی قرار گرفته‌است و به همین دلیل دارای یک فرهنگ چندگانه و متنوع است. تأثیر فرهنگ هندو، بودایی و تبتی در فرهنگ کاتماندو بسیار قابل توجه است و برای گردشگرانی که به دنبال تجربه فرهنگی متنوع هستند، این شهر بسیار جذاب است.

هفت منطقه بناهای تاریخی  عبارتند از: میدان‌های دوربار هانومان دوکا، پاتان و بختاپور، معابد هندو پاشوپاتیناث و چانگونارایان، استوپاهای بودایی سوآمبوناث و بودانات هستند. دره کاتماندو  به عنوان "گنجینه عظیم هنر و مجسمه" توصیف می شود که از چوب، سنگ، فلز و سفال ساخته شده است و به وفور در معابد، زیارتگاه ها، استوپاها، گومپاها، چایتاسم و کاخ ها یافت می شود. اشیاء هنری در گوشه و کنار خیابان ها، کوچه ها، حیاط های خصوصی و در زمین های باز نیز دیده می شوند. بیشتر هنرها به صورت نمادهای خدایان و الهه ها است. دره کاتماندو برای مدت بسیار طولانی دارای این گنجینه هنری بوده است، اما تنها پس از باز شدن این کشور به دنیای خارج در سال 1950 در سراسر جهان به رسمیت شناخته شد.